بررسی نانوکمپلکس آلبومین سرم گاوی-کورکومین به روش طیف‌سنجی فلوئورتابی

یکی از مهم‌ترین عملکردهای زیستی آلبومین، توانایی پیوند با ترکیبات زیست‌فعال طبیعی و سنتزی است. لذا آلبومین به‌عنوان حامل، برای پیوند با موادی مانند ترکیبات گیاهی با ویژگی‌های درمانی و دارویی گزینه مناسبی به نظر می‌رسد. از سوی دیگر پیشرفت‌های اخیر در زمینه علم نانو و انتقال غذا داروها، مستلزم پژوهش‌های گسترده در زمینه تهیه و بررسی ساختار نانوکمپلکس مواد زیست فعال است. در این مطالعه، برهم‌کنش آلبومین گاوی با کورکومین به‌عنوان یک پلی فنل با خواص دارویی متعدد، به روش آزمون طیف‌سنجی فلوئورتابی حالت پایدار، در pH فیزیولوژیکی، بررسی شده است. در بررسی خاموشی فلوئورتابی دو جزء فلوروفور در آلبومین، ثابت‌پیوندی و تعداد مکان‌های پیوند با کورکومین محاسبه شد. ثابت استرن- ولمر (KSV) و ثابت نرخ فرونشانندگی کورکومین (kq)، به ترتیب M-1  105× 2/88 و M-1 S-1 1014 × 0/58 به دست آمد. ثابت پیوند (Ka)، بر اساس معادله بنسی-هیلدربرند محاسبه و مقدار آن M-1 105 × 2 بود. نسبت استوکیومتری پیوند 1/1 و مقدار °ΔG در تشکیل کمپلکس کورکومین-آلبومین معادل  30/24- kJ mol-1 بود که معرف یک واکنش خود به خودی و گرمازاست. بررسی پتانسیل زتای سوسپانسون حاوی ذرات کمپلکس شده آلبومین- کورکومین، پایداری کمپلکس ایجاد شده را تأیید کرد. تشکیل کمپلکس به روش میکروسکوپ الکترونی موردبررسی قرار گرفت.